Er is geen ontsnappen meer aan ;-)
Sinds een ruime maand mag ik mezelf ook een TOV’er noemen, maar stiekem voelt het al wat langer zo. Misschien komt dit, doordat ik overal al bij betrokken werd, voordat ik überhaupt werkzaam was bij TOV.
Hoe heeft Jeanine haar eerste maand als TOV’ er ervaren?
Een aantal weken voordat ik mijn eerste werkdag had, kreeg ik een telefoontje. ‘Of ik donderdag al plannen had of anders mee wilde escapen?’ Een Escape Room is bij uitstek dé gelegenheid om mijn nieuwe collega’s te leren kennen. Nadat we lekker uit eten zijn geweest, verdwenen we in het drugslab! Vastberaden om het huidige record (een half uur) te verbreken. De recordtijd verbeteren is helaas niet gelukt, halverwege moesten we ons doel toch een beetje bijstellen. Uiteindelijk waren we blij dat we binnen een uur zijn ontsnapt. Desondanks was het een groot succes.
Bij TOV zijn ze ook niet vies van een feestje. Ter ere van het 7,5-jarig bestaan van Tussendoor, was het kantoor omgebouwd tot café. Compleet met tap, lekkere hapjes en een goeie vibe. Al met al een geslaagd avondje tot in de late uurtjes. Hoewel ik moet zeggen dat die vibe hier op kantoor ook hangt op een gewone dinsdagochtend, wanneer we lekker aan de slag zijn (en de tap is vervangen voor een fijn bakkie).
Ook oudjaarsdag was een klein feestje, dit keer alleen met het TOV team. De ochtend hebben we nog hard gewerkt om alle lopende zaken van 2017 zoveel mogelijk af te sluiten. ’s Middags werd de tafel gevuld met – wederom – allemaal hapjes en stond Bianca wafels met kersen en slagroom te bakken. Toen begonnen de toernooien waar het hele jaar hard voor geoefend is. Fifa, tafeltennis en Mario Kart! De één nog fanatieker dan de ander. Persoonlijk heb ik me alleen gewaagd aan tafeltennis. Maar ik heb dan ook niet het hele jaar kunnen oefenen.
De eerste maand bij TOV was zwaar. Maar dit lag meer aan het feit dat 2018 voor mij begon met een suikervrije maand. Gelukkig houden ze er hier – over het algemeen- een gezondere levensstijl op na dan ik en kon ik mooi aanschuiven tijdens het kwark-kwartiertje. Natuurlijk eten we niet alleen maar kwark, kipfilet en rijstwafels. Geregeld komt er weer iemand met taart aanzetten. Soms omdat er iets te vieren valt, soms omdat dit wordt opgelegd door het team. Een stuk taart op zijn tijd moet natuurlijk ook kunnen, behalve dus voor mij die maand. Het gevolg: twee stukken chocoladetaart, appeltaart en zelfgemaakte monchoutaart afslaan. Niet alleen keek ik lijdzaam toe hoe de rest zat te genieten, ik mocht ook nog trakteren. Omdat ik ‘u’ zei tegen een klant (doen we niet bij TOV, foei), omdat ik nieuw ben én omdat ik jarig was.
Jarig?
Dan versieren we je bureau! Wel zelf weer even opruimen daarna 😉
Werken met een digital nomad (collega Erik werkt vanuit het buitenland voor flink wat maanden) is voor mij ook een geheel nieuwe ervaring. Alle communicatie verloopt digitaal. Prima te doen, soms even plannen in verband met tijdsverschil maar hé, daar zit ik hier voor. Even je kop om de hoek steken om te sparren zit er niet in, maar toch hebben we dagelijks contact met elkaar. Dit moet ook wel, want beslissingen worden hier samen genomen. Tijdens de maandelijkse pizza-sessie wordt alles in de groep gegooid. Die pizza-sessie was trouwens ook nog een uitdaging om te combineren met een suikervrije maand (het heet ten slotte niet voor niets een pizza-sessie). Uiteindelijk heb ik een hamburger gegeten in een ‘broodje’ van sla. Prima te doen!
Met mijn communicatie-achtergrond dacht ik wel redelijk mee te kunnen komen, echter moet het er af en toe uit zien alsof ik water zie branden. Tot op de dag van vandaag hebben de jongens engelengeduld met me. Als de technische termen mij om de oren vliegen (CSS, retina, elements) leggen ze alles in Jip- en Janneke-taal uit. Zo leer ik elke dag weer wat nieuws. Aan mij als communicatie- en planheldin de taak om orde te scheppen in de waan van de dag en structuur aan te brengen binnen alle toffe projecten die we mogen doen. Stay tuned, want er staan nog een hoop leuke dingen op de planning!